مهم نیست که پاتوغ درست است یا پاتوق، مهم این است که این کافه بازی ها اسبابِ راحتی دوستانمان شود.این چند وقتی را که با دو سه تن از دوستانِ هنرمندمان کافه هایِ آوان سِن را همراه شدیم و به قولِ معروف قهوه و کیک رویِ میزِ رفقایمان می گذاریم. حالمان بِگی نَگی کمی بهتر شده است. دوستانمان را که بیشتر می بینیم احساس می کنیم هنوز می توان این زندگی را ادامه داد و کمتر نِق زد.
غرض از این کافه هایِ سه گانه یِ آوان سن این بود که به همین برسیم.وقتی رفقایِ نویسنده و نقاش و سینماگرمان دورِ هم جمع می شوند و پیش ما خلوت می کنند حالمان نفسی تازه می کشد. حالا می فهمیم چرا محمد صالح علاء روزگاری پیش از این کافه تآتر را راه انداخت. حالِ خوبی دارد و باقیِ مسائلش هم مهم نیست.
خلاصه اینکه عشقِ این جور کارها مهم تراست .من این روزها که به کافه مان می روم تا ورقی دیگر از فیلمنامه هایم را سیاه کنم پشتِ یکی از میز ها مهدی اباسلط را می بینم که قهوه فرانسه یِ بدونِ شیری می خورد و در حالِ نوشتن است. سرش را بالا می آورد و می گوید "رفیق دمِت گرم بالاخره کارِ درست رو کردی" . می دانم که او نیست و من فقط او را میبینم ولی رفیقِ کافه رو یِ من حتماً از این کار راضی است. من به جز رفقایم مگر چه دارم؟
کافه هایِ آوان سن مالِ شماست و من و رُفقام بهانه ای می خواستیم تا هر روز دورِ هم جمع شویم و چه از این بهتر. اگر فیس بوک باز هستید به صفحه یِ آوان سِن که سید جواد یحیوی و نیما رسول زاده یِ عزیز زحمت اش را کشیده اند سری بزنید و نشانیِ کافه هایِ قیطریه و ولی عصر و شهر آرا ببینید و باقیِ قضایا.
طرح ها و نقشه هایِ فراوانی داریم که با شما می خواهیمشان. چراغ را ما روشن کردیم شما هم یک گوشه یِ کار را بگیرید. راستی عکس ها هم کارِ یکی از بهترین عکاسانِ روزگارِ ما یعنی ساتیارِ امامیِ عزیز است.اگر به صفحه یِ فیس بوکِ جواد یحیوی هم بروید عکس هایِ افتتاحیه را می بینبد . باقی بقایتان.
غرض از این کافه هایِ سه گانه یِ آوان سن این بود که به همین برسیم.وقتی رفقایِ نویسنده و نقاش و سینماگرمان دورِ هم جمع می شوند و پیش ما خلوت می کنند حالمان نفسی تازه می کشد. حالا می فهمیم چرا محمد صالح علاء روزگاری پیش از این کافه تآتر را راه انداخت. حالِ خوبی دارد و باقیِ مسائلش هم مهم نیست.
خلاصه اینکه عشقِ این جور کارها مهم تراست .من این روزها که به کافه مان می روم تا ورقی دیگر از فیلمنامه هایم را سیاه کنم پشتِ یکی از میز ها مهدی اباسلط را می بینم که قهوه فرانسه یِ بدونِ شیری می خورد و در حالِ نوشتن است. سرش را بالا می آورد و می گوید "رفیق دمِت گرم بالاخره کارِ درست رو کردی" . می دانم که او نیست و من فقط او را میبینم ولی رفیقِ کافه رو یِ من حتماً از این کار راضی است. من به جز رفقایم مگر چه دارم؟
کافه هایِ آوان سن مالِ شماست و من و رُفقام بهانه ای می خواستیم تا هر روز دورِ هم جمع شویم و چه از این بهتر. اگر فیس بوک باز هستید به صفحه یِ آوان سِن که سید جواد یحیوی و نیما رسول زاده یِ عزیز زحمت اش را کشیده اند سری بزنید و نشانیِ کافه هایِ قیطریه و ولی عصر و شهر آرا ببینید و باقیِ قضایا.
طرح ها و نقشه هایِ فراوانی داریم که با شما می خواهیمشان. چراغ را ما روشن کردیم شما هم یک گوشه یِ کار را بگیرید. راستی عکس ها هم کارِ یکی از بهترین عکاسانِ روزگارِ ما یعنی ساتیارِ امامیِ عزیز است.اگر به صفحه یِ فیس بوکِ جواد یحیوی هم بروید عکس هایِ افتتاحیه را می بینبد . باقی بقایتان.
حامد جان،
پاسخحذفچقدر خوبه که به بهانه‌ی کافه هم که شده می‌شه بیشتر ببینم‌ت! :)
خیلی مخلصیم استاد.
با مهر،
نیما
سلام حامد .پس از سالها جمال خواب آلودت را دوباره دیدم -خوشحال شدم -موفق تر باشی - سعید از شبکه دو (به همین سادگی )-sa2004san@gmai.com
پاسخحذفکافه نشینی به قول اباسلط عزیز ، خون میده به خودکارت . برقرار باشی حامد .
پاسخحذف